CİNNETdaha daha kalbimden sızan iki damla kan için beynimin kıvrımlarında gizlenmiş cinnet lavabolarına tükürmeden asmadan boynuma filtre iki söz daha daha uzaklaşmışken kelimelerden kalbimdeki yangın için kitaplara küsmüşken bakışlarım zilzurna birkaç şiir karalarken yarına daha daha gözlerini karartmışken fikir lambalarımın sesine gönlümde hoparlör bağlamamışken teninde kaybettiğim bir parça aklıma daha mevlit okutmamışken şimdi biçare yüzükoyun kurbanlık gibiyim ıslak kaldırımlarda napayım yüreğim çıkıyor göğüs kafesimden beton duvarlara aynama bir göz düşüyor sabah aydınlığında gözlerimi kısıyorum olamaz bu ben olamam diyorum aşkından vazgeçemiyorum... |