E F K A R I M
EFKARIM
Aşkını kıble bildi secdeye durdu gönül Saçları bele değen, gözleri katran kömür Tek çiçek seni bildi, beyhude geçti ömür Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder. Öyle bir tavır koydun belliydi gideceğin Sessizce çekip gittin, yok muydu diyeceğin ? Biçârım şimdi affet, defterden sileceğim Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder. Kızıp, gücenmem sana; Öfke, aşkı zedeler Bak yarim kucağımda işte o aşkzedeler Ne gel, ne de gör beni heder oldum ben heder Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder. Günün yüzü solupta "Merhaba" der ya gece Karanlıkla başlıyor o çözümsüz bilmece Doluyum senle dolu, dudak paysız silmece Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder. Zehir ki; Şişelerde mey olsada içerim Cehennem azabıyla kavrulsa da içerim Sönmeyen hasretinle ömre kefen biçerim Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder. O,ömrü bittiğinde kaybulup giden fil’e Benzedi vuslatımız, bekleyişim nafile Üflet Allahım üflet sur’unu İsrafile Efkârım yok sanma hiç; Efkarım keyfe keder. 11 Temmuz 2009 Recep Ümit NİŞANCI Stajyer Şair / namikcemal T E K İ R D A Ğ |
Bak yarim kucağımda işte o aşkzedeler
Ne gel, ne de gör beni heder oldum ben heder
Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder.
Mükemmel dörtlükler okudum
kalemin var olsun