BACALAR
Kiremit üstünde, soğuk bacalar!
Birbirine bakar, içleri sızlar, Ne ısınır- soğur, beton tavanlar, Yalnızlığı yaşar, yılgın bacalar... Gün batarken bakıp- gördüğüm yerde, İçlerine hicrân, düştü seherde, Damda ağlaşırlar; dumanım n’erde?, Tek hayâli tütmek, suskun bacalar... Yüzlercesi site üstünde boşta, Kiremit ayaklar, betonsu şapka, Keskin fırtınaya inat ayakta, Gönülden üşümüş, solgun bacalar... Kadir’e görünür, boyasız başlar! Doğum sancısıyla, otuz yıl yaşar, Onca yıl dikilir, sonra yumuşar, Kiremit çivisi, yorgun bacalar. Kadir Yeter. TRABZON. |