Direniş!
Bir bıçak saplandı,
Yüreğim aşka düştüğü günde, Yüreğime seni yazdığım günde... Sandım ki; O an orada öleceğim, Nefesimi aşkınla vereceğim... O an orada ölsem, Gam yemezdim seni bir an olsun sevdiğim için... Oysa o acı,o bıçak yarası, Sensizliğin darbesiymiş... Çok sonra... Çok sonra anladım... Bahar çiçekleri açarken yüreğimde, Tüm güller sen kokarken bahçemde, Hırçın bir rüzgar girdi aşkımdan içeri, Her yer darmadağın , Her yer paramparça oldu bir anda... Meğer bu acının ayak izleriymiş, Çok sonra, Çok sonra anladım... Aşkına düştüğüm gün, Bir de ateş düştü bağrıma, Bir yangın başladı en ıslık uzuvlarımda... Yandım! Yandıkça aşka daha bir bağlandım... Daha bir sevdim seni sevmeyi, Canıma can eklendi sanki, Canım ne kadar yanmış olsada... Oysa o yangını sen yakmışsın uzak diyarlarda, O yangın senin yüreğindeki ben/mişim... Çok sonra, Çok sonra anladım... Ah Ah.. SENİ SEVMEK ACILARA DİRENMEKMİŞ ! [...seni sevmeyi sevdim hep...] iyi ki de ... İNADINA! |
DİZELERİN ÇOK GÜZEL ELİNE GÖNLÜNE SAĞLIK ŞEN VE ESEN KALIN