EFKARDAN ÖTE EFKAR!
Efkar!
Deliksiz bir uykudur bende efkar Kuytu bir köşede mevsim çiçekleri Sıcak bir yaz gününde ılık rüzgar Efkar! Her şey bitmişken yalnız bırakmaz asla En kadim dostumdur ağladığımda Hastalıklı yüzümde sevimli bir tebessüm Ve beni bende düğümleyen kesin cümle Efkar! Yalandır seni övdüğüm cemaate Cemiyet ki seni sevmiş benden önce Tenakuzlara gebe etmiş her yenilgide Ve seni solumuş her bir silsilede Efkar! İftiradır sana kapıldığım;iftira Ben ki cemaatin gönlündeki karaya yanarım Ben ki gözünde ampul yanmayan çocuğa ağlarım Ve ben ki efkardan öte efkarlanırım!... |