Yanan
Güz yaprakları şimdi başımda,
Bir buruk vedadır alnıma konan. Tonlarca yük varmış gibi kaşımda, Soğuğun hükmünü bilmez mi donan. Hayalim bölündü günden, geceden, Bir fayda ummadım, dilde heceden, Selamlar gelse de nerden, niceden, Sükunu hayatın sonudur sanan. Sevinci duyarak şen gözlerinde, Hayata tutunan can sözlerinde, Lavlarla ömrünün yan közlerinde, Ben miyim hayale bir ömür kanan. Doğrudur, tatlıydı yalanın şekli, İşte bu hevesle karıştı aklı, Şimdi gözden uzak telli duvaklı, Yırtık resimlerde hayali anan. Herkes uzak dursa acı, hüzünden, Yırtsa kasaveti atsa özünden, Her türlü çileyi bildim gözünden, Yalnız benim yanan, bir benim yanan. |
Öylesine akıcı..öylesine yakıcı...
Yanardağdan dökülen lâv misâli...
Çok çok güzel bir eserdi Ahmet Hocam...
Özlemle...saygıyla...TEBRİKLERİMLE...