güneşin kızıve açıldı kanatları şiirin dudağına değen ezgisi bulaştı yüzüme gözüme gitme yüzümde kal… gül kurusu libâs asılıyor omuzlarına sarmalıyor tüm kuytularını şair bu dokunuşu kıskanır teninin kokusu bulaşıyor şiire gitme nefesimde kal… rüzgarın armağanı kırılgan kokunu çekiyorum içime yokluğuna dilim susuyor gitme sesimde kal… lavanta kokulu düşteyken şair şafakla imgeme düştünüz yakama iğnelendi karanfil karanlıkta kalmasın özlem gitme öykümde kal… güneşin kızı sarmalıyor şairi güne aya bırakıyor kendini çatırdıyor karanlıklar gitme gecemde kal… mehmet kuvvet |
güne aya bırakıyor kendini
çatırdıyor karanlıklar
gitme
gecemde kal…
Çok güzel bir şiirdi.
Sizi yürekten kutluyorum.
Saygı ve selamlarımla.