Gecenin Nefesi AŞKsu yolunda düştüm aşkın peşine bir üveyik sesiyle irkildim çınladı içimin kuytularında yitik suskular ak memesi boşaldı kızıl bulutun rüzgâr geçitlerinde savruldum sessizliğe çılgın koyaklarda yılansı dolandım şehvet tırmandı doruklara aşk içimde kor boynu gözlerimde kuğu şöleni gök yüzüne asıldı gülüşlerinde çırılçıplak dansında ay’ın geceyle derenin sesi düet saçlarından zerrin döküldü sırtında dövmelere ıslak çığlık bulut ipek/ten menekşe kokusu bir yıldız titredi karanlığa gökten bir elma düştü dudakları gibi kırmızı ağzı sulu sepken ısırdıkça kütürdedi elma şaha kalkarken ak yelesinde çığ mor dağlara gerildi yay uçtu hedefe ok cennetti an üzerimizde nar kızıllığı şafak sürüldük m a v i l e r e ---- Fikret Şimşek |
Gecenin yeline bıratıkmı çıplak tenimizi, öpreke geçen rüzgar alıp götürür rüzgarın sesine eşlik ederken yaprakların türkü söyleyen sesi. Gecenin karanlığında bile görebiliyorsak mavilikleri, aşkı en yalın hali ile yaşıyor değilmidir yüreğimiz.
Yine size özeldi dizeleriniz. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize.