Feryat SalınıyorAniden yüreğime çakılan Senin ağlayışındır bebeğim... Bilirim ki Dokuz ay on gün senle içiçe yaşamışım Bilirim ki Senle nefes almış senle doymuşum... Akıp giden günlere Binlerce ağıt düzdüm Her boy atışında Çınlattım vadideki söğütleri Sonra sen büyüdün Sen serpildin sen genç kız oldun Ve ben o zaman feryatlara aşina oldum... O elleri gül , yanağı leylak kokulu bebeğim Her geçen günün ardından Bir bir koptu yüreğimden... Neydi değişen diye sorgulasam da Gördüm ki ben sabitleşmişim. O her gece göğsümde uyuttuğum kızım Gün be gün sıyrıldı tenimden Ne desem ki kadere Ne desem ki geceyi dost edinen yüreğime Canımdan bir feryat salınıyor Gerisi benden öte... |
Bence gayet güzel bir şiir.
Kaçırdığıma üzüldüm şimdi.
Ne kadar tebrik etsem azdır. ;)
Özellikle final yeterince etkileyici...
Sevgim ve saygımla efendim..