Bazen insan farklılaşır aslında farklılaşan o değildir.Zaman farklılaşmış yaşanılanlar farklılaşmıştır.İlişkiler bile al gülüm ver gülüm olmuştur.Kimse almadan vermeyi düşünmemekte.İşte öyle anlar olur ki kendini bu dünyaya ait hissetmezsin.Çünkü herşey sahte ; dostluklar,aşklar hatta tabiat bile yapmacıktır.Oysa hayatı yaşanılır kılmak için içten bir tebessüm yetecekken esirgeriz.Herşey benlik olmuşta ben ayak uyduramamışım.Hiç kimse biz diyemez olmuş zaten ortada da hiç kimsecikler kalmamış.

Yapayalnızım, köhnemiş yıkılası bu koca şehirde
Aklıma inat, yüreğimle savaşırım cephelerde
Bir ben uykusuzum, birde sokak lambaları
Sense yalan aşkının derin uykusunda
Bekleme boşuna, senin hiç sabahın olmayacak
El etek çekilip de aynaya baktığında
Bir sen birde pişmanlık dolu yalan aşkın kalacak
Pişmanlığın dudaklarından dökülürken
Senin için gün bitecek
Dakikalar yalan ömrünü çalarken
Saatlere tahammülün kalmayacak
Gideceksin ardında bir anı bile bırakmadan
Mutluluk doldurmadığın ruhun, uçamayacak gökyüzünde
Sürüneceksin yalanın bedelini ödeye, ödeye
Şimdi iyi bak, umarsız dolaştığın caddelere, sokaklara
Yarın geçeceksin aynı yollardan
Özgürlükten esaretine yolculuğun başlarken
Senin ruhun, hiç huzur bulmayacak
Yoksulun çaresi ağlamak, aşığın derdi söylemek
Oysa sen ağlasan da, söylesen de
Senin yüzün hiç gülmeyecek
Çaresizliğin kollarında kıvranırken
Bir yaban elini uzatır mı diye çok bekleyeceksin
Yalnızlığın uçurumundan aşağı düşerken
Bana söyleyecek kuru bir sözün bile olmayacak

Ünal TÜRKOĞLU