En büyük yalnızlık kalabalıkta yalnız olduğunun farkına varmaktır.İşte böyle anlarda sorarsın; kalbi benim için çarpan uzaklarda da olsa özel biri var mı? diye. Evet diyorsan sen çok şanslısın, yok diyorsan sen çok bahtsızsın. Sevgi öyle güçlüdür ki insana yalnızlığı hissettirmez çünkü her an yanında o vardır; aklında,yüreğinde hep o vardır.Kalabalıklar aslında onu yalnız kılar o gerçekten yalnız kalmak ister sevdiğini düşünmek aklıyla bile olsa onunla zaman geçirmek en büyük mutluluğudur.

Ama bazen bir hisse kapılırsın senin aklından çıkartmadığın gecelerini gündüzlerini ona vakfettiğin sevgili seni duyumsamıyor senin kadar seni düşlemiyorsa işte o zaman yalnızlığın başlar. Bir sen birde koca şehir başbaşa kalıverirsiniz bir an da.
Yıkılırsınız,nefret edersiniz,bu aşka harcadığınız emekler için bin pişman olursunuz.
Öfkeniz dağları aşar.Kin rüzgarları estirirsiniz, yüreğiniz soğumak bilmez.Kurtuluşun ölüm olduğunu bile çok rahat düşünürsünüz. Aklınız zaten sizden çoktan firari olmuştur da geriye kalbinize bir hançer saplamak kalmıştır.