En büyük yalnızlık kalabalıkta yalnız olduğunun farkına varmaktır.İşte böyle anlarda sorarsın; kalbi benim için çarpan uzaklarda da olsa özel biri var mı? diye. Evet diyorsan sen çok şanslısın, yok diyorsan sen çok bahtsızsın. Sevgi öyle güçlüdür ki insana yalnızlığı hissettirmez çünkü her an yanında o vardır; aklında,yüreğinde hep o vardır.Kalabalıklar aslında onu yalnız kılar o gerçekten yalnız kalmak ister sevdiğini düşünmek aklıyla bile olsa onunla zaman geçirmek en büyük mutluluğudur.

Ama bazen bir hisse kapılırsın senin aklından çıkartmadığın gecelerini gündüzlerini ona vakfettiğin sevgili seni duyumsamıyor senin kadar seni düşlemiyorsa işte o zaman yalnızlığın başlar. Bir sen birde koca şehir başbaşa kalıverirsiniz bir an da.
Yıkılırsınız,nefret edersiniz,bu aşka harcadığınız emekler için bin pişman olursunuz.
Öfkeniz dağları aşar.Kin rüzgarları estirirsiniz, yüreğiniz soğumak bilmez.Kurtuluşun ölüm olduğunu bile çok rahat düşünürsünüz. Aklınız zaten sizden çoktan firari olmuştur da geriye kalbinize bir hançer saplamak kalmıştır.

YALNIZIM

Yalnızım bu koca şehirde
Karanlığı çökünce akşamın
Aklım bile düşman kesilir ya bana
Unutmak isterken seni
Unutamam da sığınırım uykuya
Gözüm kapanır yoksundur bir süre
Huzurun eşiğindeyken rüyama girersinde
Karabasan olur; gündüzlerim bir başka, gecelerim bir başka
Uykusuz gecenin sabahında
Sığınacak bir mevzu ararım
Unuturumda bir vakit
Sohbetinde konusu döner sana takılır
Meğer senden boşuna kaçmışım
Her şey sen olmuşsunda
Ben kendimi kandırırım
Bir ben mi yalnızım bu koca şehirde
Benim kadar koca şehir sende yalnızsın
Kime sığınalım sen yalnız, ben yalnız
Oysa sana sığınmak isterdim, sevdanın yokluğunda
Gel gidelim, kalsın yalan sevdalar ardımız sıra
Kirlenmesin sevdamız yeter ki kalsın yüreğimizde
Yalan aşklar varsın aydınlıkta yaşansın
Yeter ki, dokunmasınlar bize
Kirlenmemiş,saf,yalan olmayan gerçek aşklarda
Varsın karanlıkta yaşansın

Ünal TÜRKOĞLU