SOKAKLARIM
Delidir sessizlik
Gecedir gelen Aysız gecelerde ışık arar sözlerim Sokağımın kedileri bir başka bakar Korku düşmüş gözlerinde Aç uykular yatar Köşebaşı düşleri derin dertlere katar Saatler çaresiz ölümler satar Sokaklarım Sokaklarım şehrine ne kadar uzak Salınsak yokuş aşağı merdivenlerden Eskimiş zamanlara ne düşler tutsak Vakittir ki Her söz kendine yasak Sokaklarım Titrer uykusun da aç köpekleri Gördüğü rüyadan korkak Yitirmiş bir parça kemiğini Bilinmez hangi köşe ona kucak Kuyruğunu sallasa ne olacak Sokaklarım Sabah ezanları alır selamını Uyanır karanlık geceden bir yola başlar Bir türkü gezinirken yüzün de Adım adım geceler yeniden yeniden başlar... Nursel Gökaslan |