Bazen çok sever insan ve bu sevmenin tanımı yoktur. Onu o kadar sever ki onun varlığı yanında fiziken olsa bile ruhen yok olur. Çünkü ruhunuz onun ruhu ile bütünleşmiştir. Yaşamınız onunla hayat bulur. Acıları acısı sevinçleri sevinciniz olur. Her şeyin üstünde tutarsınız. Beklide bu bir kaybediştir. Çünkü beyniniz kalbinize yenik düşmüştür. Onun doğruları belirler yönünüzü. Göremediklerinizi en yakın dostlarınız görür ve siziuyarmak ister ama siz dinlemek istemez ve onları kırmaktan çekinmezsiniz. Sonra bir gün gelir çok sevdiğiniz kişi çeker gider ve giderken yanında sizden bir parça götürür. O andan itibaren yürek depremleri başlar. Gözyaşlarınız içe akar ve yüreğinizin hassas tenini yaktıkça yakar.Onun her haline alışık olan içteki benliğiniz onu asla unutmaz ve onun size verdiği acıyı bile sever. Mükemmel bir şiir ve yorum. Kutlarım. Saygılarımla..Ozan