bir sondan arttırıp
kendimden eksilttiğim o uçurum kenarı
niceleri için ilham
ikram oldu
oysa kalbim için imtihan

başlangıçta ölüm vardı
alışılagelmiş bir sesin yalnızlığı kadar
göç edenlerin telaşıyla başlayan büyük huzur
kalbe dolan hakikatle erdi
sırrın doyulmaz tarifine

imkansızla büyüyen ruhun derdi dolanmaktı
özgürlüğü verilmiş gemsiz beden
gamsız bir tevekkülü itina ile sakladı
gözlerin aykırı renklere uğrayan
o eşsiz gecede

tren çığlıklarına sunulan en taze hasretler eşliğinde
birdenbire sözlerimden kanamaya başladı aklım
kaç doğum lekesini taşır bu gidişlerim
gidişlerin içinde başlayan
zoraki gülüşlerim

giyotin kokusu ile yıkanan bu eşsiz kent sokakları
öpülmemiş bir yanağın gamzesinde son diyor
oysa ben sen diyorum
uçurumun kenarında yaşamak gibi

sonrasında hayat vardı
bilindik ve aynı anda meçhul bir durum kadar
yeni doğanların arsız nefesiyle buluşan büyük kader
aşk’ın ortasına çatılanla erdi
muradın doyulmaz kederine

günahla yürüyen bedenin derdi içlenmekti
arzularla sarıldıkça yanmış ten
yanlış bir çıplağı itina ile yaktı
sözü örter gibi kanatlı her ilâhi
o eşsiz gecede

iki kör kuyu dibinde yaşlanan en yorgun kirpikler eşliğinde
yavaş yavaş gözlerimden kanamaya başladı aşk’ım
kaç intihar başlangıcıdır bu kalışların
kalışların dışında bekleyen
zoraki bakışlarım

kuşkuların acısı ile çok yıpratılmış bu eşsiz kent meydanları
öpülmemiş bir dudağın uçuğunda son diyor
oysa ben sen diyorum
uçurumun kenarında yaşamak gibi