HEY HEYLERİM ÜSTÜMDE!....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Üzgünüm anne!...
Yıldızlarla sevişmişti kan ter içinde
Hüzünbaz bir sabaha uyandı gece Hayatın üçkâğıtçılığına bir kâğıt da o açtı Işıyan her sabahta sahte mutluluklar saçtı.... Bir tutam umudu alıp elime Sımsıkı tuttum düştüğüm yolda Eteğine sarılıp varolma sebebimin Ağır adımlar attım emin emin Sorumlu değilim imgelerden Ben hıncımı alırım kelimelerden.... <<Doktor bana bir çare>> demedim Köşesine kurulduğum Sandalyesi kırık,köhne Bilmem belki de öyle hissettim Gerisinden banane Odanın içindeydim O sustu ben sustum Oda konuştu bir de sandalye Sıkmaktan suyunu çıkardığım umutları Bıraktım doktorun eline..... Varolma sebebimdi engelleri aşamayan Konuşmam dedi sustu Kırık sandalye bile sessizdi.... Benim çığlıklarım yankılandı odanın içinde ..Ey hayat! yetmedimi ettiklerin bize? Sus! sus artık konuşma Hey heylerim üstümde..... ZEHRA BARDAKCI 24/06/2009 |
Bir gerçeği ne de güzel nakışlamışsınız şiire....Harika şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum.
Kaleminiz susmasın.
Saygılarımla....