NUTHESİA
NUTHESİA
Ben seni hiç sevmedim ki Sabahımda… Perdemden süzülen ışık huzmesinde, Aydınlanan odamın her köşesinde Umut umut açan her gülünde Sen varken, Ben seni hiç sevmedim ki Öğlenimde. Güneşin üşüttüğü bedenimin Her titrediğinde, Dalan gözlerimin derinliklerinde Sen varken. Ben seni hiç sevmedim ki Akşamımda. Gündüzün geceyi terk ettiği yerde Tan yerinin kızıllığına bürünmüş gözlerimde Titrek dudaklarımdan çıkan her hecede Sen varken. Ben seni hiç sevmedim ki Gecelerimde… Gündüzlere sığmayan hasretin, Geceleri süsleyen rüyalarımda, Sen varken. |