YOKTUM!...
Issız yollarda yürürken
Hiç korkmadım karanlıktan Ve yılmadım sokakları adımlamaktan Annemin eteğinede sarılmadım hiç... Karanlıkta kendi hüznüme basıp Düşüp yüreğimi kanatmaktan korktum O karanlıkta ışığın etrafındaki pervane kadar yoktum!... Yağmurlardan kaçmadım Korkmadım gökgürültüsünden şimşekten Yorganımı siper etmedim seslere Pısmadım en kuytu köşelere İnadına ıslattım kendimi iliklerime kadar Sadece sulara hayatımı kaptırmaktan korktum Çünkü ben bir damla kadar yoktum!... Korkularımdan korktum en çok Bir hüzün girdabında kaybolmaktan Hayatıma sahip çıkamamaktan Umutlarımı tüketmekti ağır olan Çünkü sadece umutlarımdı korkularıma karşı gelen Sabırlarımı tüketip isyan etmekten korktum Ben ki evren içinde kum tanesi kadar yoktum!... ZEHRA BARDAKCI 22/06/2009 |
Yağmurlardan kaçmadım
Korkmadım gökgürültüsünden şimşekten
Yorganımı siper etmedim seslere
Pısmadım en kuytu köşelere
İnadına ıslattım kendimi iliklerime kadar
Sadece sulara hayatımı kaptırmaktan korktum
Çünkü ben bir damla kadar yoktum!...
DEĞERLİ ŞAİRİM KALEMİNİZİ KUTLARIM SAYGILARIMLA