kaybolan ümitler
ümitlerimi söndüren karanlık geceler
ilk defa görüyor sanki dünyayı kısık kısık bakan gözler neden bilemiyorum açarken birden soluveren çiceklerim hasretler içinde bıraktı beni mahdun ve yaşlı gözlerim yaşlar süzüldükçe tenimden aşağıya yok olan ümitlerim dahada yok oluyor güneş batıpta karanlık basınca yeryüzüne sessiz sessiz iniyor acılar peşpeşe yüreğime sen dönünce artık geriye acıdan başka ne verebilirsinki kaybolan ümitlerimi getirmesin geriye aşka dönsen bile sema kaçar |
bu nefis şiir için kutlarım efendim..sevgiler..esen kalın...