söylediğim her söz yalnızca senin mutlu olabilmen için
dökülüyor benim hüznümden
yaşam benim için şimdilerde çok yalın
bıraktığın gibiyim

ben yokluğunda hergün biraz daha azalırken
sen kendini yaşayabilseydin
beni hiç düşünmeseydin keşke
küçücük bir sevincine bütün ömrümü adardım

umuduna canımı vermeye hazır olduğum güzel insan
hayalini görüyorum heryerde
gerçek olmayınca burukluk oluyor
sen hiç gerçeğe dönüşmüyecek misin sevdiğim_?

hiç olmayacak mısın_?
ama ben gittikçe tükeniyorum
ben seni yüzüstü bırakmıyacağımı söylediysem ’mertliğimdendir’
şimdi ise beni yaşantından çıkar^diyebiliyorsam ’dürüstlüğümdendir’

gereksiz yere yıpranmanı nasılsa birgün bitecek bir düşten
zamanında uyanmanı sağlamak içindir
seni yaşamak.....ey aşk....ey hayal....
gereksizdir belkide hersöz

belki geç kaldık..
geç mi kaldık dersin_?
belki çok erkendir
seni yıprattığımı biliyorum

en iyisi sır olup sessizce gitmek rüzgar gibi...ölüm gibi..

hoşçakal sevdiğim..