DÖNDÜRDÜN BENİBozuldu bağlarım döktü gazeli Gariban kullara döndürdün beni Kor oldu hasretim yandım ezeli Sönmeyen küllere döndürdün beni Ellerin elinde perişan oldum Savrulan yaprağa döndürdün beni Sevdanın yolunda aşiyan oldum Kuruyan toprağa döndürdün beni Coşkun seller gibi akar dururdum Kurumuş çaylara dödürdün beni Yokluğun yüzünden hep biçar oldum Kıraç topraklara döndürdün beni Gurbetin elinde ne yollar aştım Baykuş öten dama döndürdün beni Yüce dağı aşıp düzlükte şaştım Yol bilmez şaşkına döndürdün beni Sevgin servetimdi canımdın benim Parasız çulsuza döndürdün beni Varlığım senindi herşeyim senin Hesapsız cahile döndürdün beni Ayrılık acısı zordur ölümden Sustu nağme la-la döndürdün beni Adın düşmez gece gündüz dilimden Suskun dilsizlere döndürdün beni Baktığım gördügüm yerde sen vardın Kör ettin amaya döndürdün beni Arayıp sormadın vefaya yordun Yaşayan ölüye döndürdün beni Sıcak yüreğinden biraz sevgi ver Erimiş bir muma döndürdün beni Bitsin bu karanlık göze gelsin fer Seraplarda kuma döndürdün beni... Nermin Aydın |
İnsan oğlu görecek,yaşıyacak,yaşatacak
Bunu en asgari zararla kapatmak en makbul olanıdır şüphesiz
Yüce MEVLA bizleri bu süreç içinde HOŞNUT olduğu kullarından eylesin
Güzel,akıcı,hoş bir anlatımdı değerli kalem
Yürek sesiniz hiç susmasın
Selam,saygı ve dua ile