Senin İçin Dünya’yı Yeniden YarattımUfuk çizgisi dizdi bulutları üstüne. Güneş renkleri bağışladı. Günün, üzerinden attığı yorganı Gece çekerken hafiften, Geçti gökyüzüne yıldız alayı. Tanrı nefesiyle bir damla bıraktı. Toprak suya doydukça Ruh bedene aktı. Doğdu insan İnsana susadıkça… Merhamete sığınırken masumiyetler Çamur yoğursa da eller Tırnak uçlarından fışkırdı filiz, Yüreğin derinlerine kök saldı Candan öte canana diriliş… Sen! Başımı döndüren! Albatros kanatlarından beyaz gölgem! Rüzgârına kayboldu zehr-i figânım. Yüzümde dolaşan Tenime akan bakışlarını âti eyle. /Dün güne bağlandıkça ebedî Sözlerim cümlelerinde kilitli…/ ezgi ç. 20.06.2009 |