bu kalem,
yazmaz yine perşembeleri ya
gözleri sarı
sevmesi muamma
olsun...

kızma...
az ol,çok ol
ol
gülünü suya koydum
adın yanısıra

avuçlarımda üç,beş köpük
ve tövbe
ve belki
hüzün sever gecelerin
ölü yosunlu kumsallarında


ziyan, yatağı yalnız sabahlar
ah ki ah
ben..
ben..
ben..
seni çok özledim yemin billah


sen bakma,
eli kalem tutan şiirlerin
unufak satırlarına
nasılsa
neyse
ne kadarsa


içimde öyle güzelsin ki
içinden sen geçerken cümleler
gel baharsa
nelerden konuşuruz,nelerden
anlatmaya değer


dalar karabatak kuşları
gün batımı suyuna
tutkulu
ve çılgınca
ıpıslanır sevda
sigara külü rüzgarına

ben seni severim o ara
illâki
birileri de birilerini sever
hasreti nazlı
zor
çok zor
binbeter

susar sonra an
üşür yağmur bilmeyen kardelen
biraz akşamdır daha
biraz haziran
ayrılık mevzuunda
yalnızlanır mey ıslağı dudağım
iki kişilik

yok sayarım yaşanmışı
yok yaşarım
ben daha..
ben daha..
ben daha...
şiirleri ölür sudan sebeplerin
en çok ben acırım
yaşarım,
ben daha...



Demir Mutlugil