İKİ DAMLALIK ŞİİR
Kendi dünyanlasın,
Kendi sevdamlayım Hep kendin olmuşsun Hep kendim olduğumu görmüşüm Hiç tutmadığım ellerini Hiç doldurmadığım yüreğini Uzaklaşmışlığımızı Uzaklaştırılmışlığımızı yaşamışım okşayışsız Olmamalı demişim Koluna girmişim Denemişim bir kez daha umutsuz Gözlerim düşen koluma bakmış Ne yazık ki gene İki damla yaş akmış. TAMAY ÖNAL POLAT |
Efendim değişik bir çalışma örneği olmuş...Vefasızlık epey canlar yaktı yakmaya da devam ediyor ve de edecek.İnsanoğlu ruhunun ikizini arar her dem ;fakat bir türlü bulamaz ya da bulduğunu da ruhuna uyduramaz.Sana göre bir başkasını bırakmak kolay gelir bir başkasının da seni bırakması.Bırakılan taraf her zaman ağlayan olur bu sen ya da başkası...Şiirinin güzel olması altına yazılan yorumlarla alakalı değildir.Yorum alan şiirlerin çoğu facebooktan ya da başka kanaldan sıcak ilişkler içindeler.Ve ya sürekli yoruma giren insanlar.Benim o kadar yorum girmeye vaktim yok ...Şiir, benim ruhumun hisslerinin dış yansıması ise görene teşekkür görmeyene de...Güzel bir şiir okudum sayfanızdan.saygılarla vesselam...