Yoktum...
Ben yoklukla varlığın arasında ki uzun çizgede varoldum,
Ne vardım nede yoktum aslında, Bir yanım apansız ağrılara gebeydi, Diğer yanım berrak bir su kadar tertemizdi, Gecelerin en karasını ben bilirdim, Güneşi doğmayan günlerim vardı, Kağıtlarım vardı, Ama kalemim tükenmişti yazmaktan Ve ben seni çizemiyordum İç dünyama…. Bir pencerem bile yoktu, Yolunu gözlemek için…. Ben varlıkla yokluğun arasında ki uzun çizgide varolmuştum, Ama kimse bunu bilmiyordu….. Şair Ceketli Çocuk |
yol kadar uzak bakışlı bir nefes
alındıkça sebepsiz bir heves
zaman koygunlaşan renginde doğar
içinde yarım cümlesi saklı hayatın
değil mi ki hançeresine sığmayan
ahir ömür
/ona/
yok saydığın yerde yazıyor kaderi
varlığından sana ne
söz büyüsü içinde dağılan sistir
geçer geçer geçer
kalan sadece histir
o da aşk'a düşer
değil mi ki kınında uyumayan
iki gözün
/sana/
var olduğun yerde yaşatıyor kederi
yokluğundan ona ne...
...yokluğuna merhem sürdüğün her kabuk,biraz daha acıtacak...çünkü varlığının tek ispatı o yara...
sevgimle...