Aşk bulunmaz cevher, nur’muş insana
Yek nazarınla yâr vuruldum sana
Soluğum, gümanım, fer oldun can’a
*Yerle yeksan gurur yiter mi sandın
*Gönül sen özüne yerden uzandın.

Nasıl da süzüldün girdin ruhuma
Coşkun debi saldın his gürûhuma
Her eda’n bilmece her söz muamma
*Efsun, aşka derman katar mı sandın
*Sen benim gönlümde kof heyecandın.

Şimdi sensiz salaş, izbe bu şehir
Gözlerim yollarda gözlerim nehir
Saldığın kıyamet pür ağu, zehir
*Gün gelir azalır, biter mi sandın
*Gönül sen aşkının hârına yandın.

Daha dün şurada antlar vermiştin
Taptaze hislerden sevda dermiştin
Ne çabuk oldun da ne çabuk piştin
*Çürükler misk amber tüter mi sandın
*Nasıl körpe kaldın, nasıl dayandın.

Hani vahdetimiz, nerde aşkımız
Nerde elalemden cümle farkımız
Firkâte çevrildi döndü çarkımız
*Aşk, şans oyununda üter mi sandın
*Gaflet uykusundan çok geç uyandın.

Sen ki hülâsanda beni yâr saydın
Aşk hüzmesi gibi gönlüme kaydın
Şimdi biçareyim bak gözün aydın
*Sensiz nefes can’a iter mi sandın
*Hevesin geçti de, ne tez usandın.

İflah olmayacak şiddette zorsun
Koyver yüzsüzlüğü hesabın sorsun
Ne kadar da rahat ‘Bitti!’ diyorsun
*Kelam unutmaya yeter mi sandın
*Sen benden içeri, can’dan da can’dın.

Bırak enkazımı yerinde dursun
Zulümkâr şamarın çehreme vursun
Azıtsın hiddetin cevrin kudursun
*Eza’n ayrılıktan beter mi sandın
*Kutlarım sevdiğim düşman kazandın.

Unut serzenişi, hepsi yalandı
En mesut zamanım gittiğin an’dı
Kalbim sana değil narına yandı
*Bir daha aşk için atar mı sandın
*Sözde sevdalara nasıl da kandın .


...Her gidiş, bir yere dönüşmüş meğer...

Şengül CENNET
17-6-09