İNCİNMİŞ İMGELEMİMDE UZAK
Çocuk düşlerimde çiçek bahçesiydi gülüşün
Sokulurdum güvercin koynuna, üşürdüm Dualarla beni, uzun kış gecelerinde Anadolu masallarıyla büyüttün Kırık bir çocuk ağlaması, çatlamış incir İncinmiştim imgelemimde uzak Tozlu bir şehir yalnız seninle güzeldir Yoksulluk bile güzeldir seninle Gazete sattığım sokaklar muhacir Bir sıpanın çektiği tenteli arabadan On kuruşa aldığım dondurmaları anımsa Çember çevirdiğim daracık sokakları Kiraz şenlikleri kalmış soluk fotoğraflarda Ne misketlerimi unuttum ne kırdığım camları Unutmak mümkün değil o incinmiş yılları |
kimsenin görmemiş olması benim siftahım
sağlıcakla kalın