unuttur yetimliğimi...
aşk;
dul bir hayatın hiçsizliğine direnmekti ceplerimdeki düş eskileriyle/... bir lodos geçiyor içimden taa şuramdan şakaklarımda kıyamet esmer bir istanbul sabahında sızlarken aşka soyunmak biliyor musun aklıma kurşun tadında... şimdi kaç şiir yazmalı genzimde firari zamanlar kol gezerken kaç sokaktan geçmeli gözü kapalı acının dudağına tütün basarken hangi güvercin kanadında doğar güneş üstüme hangi yanım kalır zılgıtların mülteciliğinde şimdi kaç cigara yakmalı kaç yılanı vurmalı kaç serseriye kaç aşkı bilmeze yalnızlığı anlatmalı bir düş geçiyor içimden taa şuramdan gözlerimde üryanlık gece kokulu bir masalda uyurken aşka soyunmak biliyor musun avuçlarımı terletmekte... şimdi kaç yıldızı koparmalı gökyüzünden ellerimde güzbaharlar birikmişken kaç yakamoza sokulmalı sen diye hasretin koyaklar kadar sığken hangi martının sesinde uyanmalı hangi küfürleri sağa sola savurmalı şimdi kaç göz heba etmeli kaç mendili eskitmeli kaç kendini bilmeze masumiyeti öğretmeli hadi bana bir masal yarat unuttur yetimliğimi... |
selamlar...