KAF DAGIKAF DAGI Bak kardelenim bak göçmen kızı Bu yolda konuşmuştuk seninle Bu yolda düşmüştü içime sizi Yıllar yıllar sonra Bu yolda demiştim sana yol değiştir diye Henüz sen on yedisinde bir güzel Ben yirmi birinde deli –kanlıydım Hatırlarmısın bilmem ki Ağaçlar daha yeşil Güneş başka doğardı sanki Başımızda kavak yelleri Aklımız kaf dağının ardındaydı Sonra hayali umuda bağlar Beklentilerimizin düşlerine yatardık Tıpkı aynalara olduğu gibi O zamanlar aya güne dost Ve saatlere henüz düşman değildik Çünkü zaman neydi bilmezdik Ne kıştaki kardan ayazdan korkar Ne yazın temmuz sıcağından etkilenirdik Üstelik mehtaplı gecelerde Yıldızlardan dilek tutar Çiçeklerden fal bakardık da Sonra da bir küser bir barışırdık Hatırlar mısın bilmiyorum Birbirimizi bakan göz , okşayan elden kıskanırdık KAŞİF KANİ ERTÜRK |
göçmen kızı yok,
olan ne...?