Öldüğün gün / Öldüğüm gündür
Ölüm dediğin nedir ki gülüm
Ben ölümü senin mavi gözlerinde yaşıyorum Sen bir kere öl de, ben bin kere ölürüm Ben seni büsbütün yüreğimde taşıyorum Gitmeleri bırak artık, Bu hasret, bu yangınlar son bulsun Yeter soğuk gecelerin kabus çöküntüleri Karanlıklar kara toprağa gömülsün, Ayrılığın başına binbir türlü çorap örülsün Kahpe felek feryatlarıyla dövünsün Biz güne sırt çevirmeyelim gülüm.. Güneş bizimde yüzümüze görünsün Bu gidişin dönüşü olamayacak gibi geliyor bana Yalvarmalarım sana değil boşuna İçimde bir ses, gidişin sonu ölüm kokusu diyor Ya sen elini eteğini çekeceksin bu dünyadan Yada ben yangın yüreğime serpecek su bulamayacağım Uyandığımda kötü bir rüyadan Biliyorum seni yanımda bulamayacağım.. Daha gelişin ne kadar oldu ki Gitmek için verilen bu karar niye Daha ben sana doyamamışken Sarılmadı henüz geçmişten kalan yaralar Yokluk anların geldikçe aklıma,yüreğim kanar Sensizliğe ağlarken bu gözler Hiç sebepsiz yere yine, gitmek niye gülüm Ben senin uğruna ölüme bile rest çekmişken Ecel kapımda kol gezsede nafile Ben ömrümü mavi gözlerine vermişken Beni bu mavilerden mahrum etmek niye gülüm Mavi gözlerini hatırlamak için, İlla göğe mi bakmam gerekecek Veya bir sahilde oturup, denizin maviliklerine mi dalmalı bu gözlerim Yok yok; eğer ben batacaksam ve boğulacaksam senin mavi gözlerinde batmayı yeğlerim Ben ne zaman göğe baksam, bulutlar çıkıyor maviyi kapatıyor Anlıyorum ki sende kipriklerini kapattın Ben ne zaman denizde dalsam maviliklere, lodos vuruyor Anlıyorum ki sen, yüreğinde koparttın fırtınaları Dalgalar vurdukça karaya,isyanlar yüzümü okşuyor Anlıyorum ki sen, okuyorsun resim arkasındaki mektupları Ve fırtınanın arkasından başladığında yağmur Anlıyorum ki sen, yine göz yaşlarına tutunmaya çalışıyorsun İşte bu yüzden gülüm. Gitme sen kal, kalp kapaklarım açık gir ve sürgüle, çıkma bir daha kal içeride Hadi bana vazgeçtim de, tamam kalıyorum de Deki bütün kelebekler gözlerimden uçsun saçlarına konsun Gitmiyorum, seninleyim bir ömür boyu de Deki mavi gözlerinde aşka yelken açsın bu yüreğim Yırt at gözlerimin önünde gidiş biletini Bende gidip almayayım, tarihi açık dönüş biletini.. Dedim ya gülüm, ben senin uğruna ölümden bile vazgeçtim Azraile kafa tuttum Aylarca komada yattım ama nefesimi teslim etmedim Ben son nefesi vereceksem şayet Oda senin mavi gözlerinin, maviliğini sihaya kapattığı gündür öldüğün gün / öldüğüm gündür Ozan Özdemir 27 Şubat 1995 |
Oda senin mavi gözlerinin,
maviliğini sihaya kapattığı gündür
öldüğün gün / öldüğüm gündür
Ölümüne sevgi dolu,ölümüne sevda...
Güzel bir sevda şiiriydi.
Sizi yürekten kutluyorum.
Saygı ve selamlarımla.