Hüzün kokan kelimelerle sesleniyorum size;
Tarlamda sararmış başaklarla,
Ağaçlarımda düşen yapraklarla,
Boz bulanık akan sularımla…
Ömrümün hikâyesi bu,
Biraz tatlı çokça acı…
Hep tetikte yaşamış bir ömrün hırpalanmamış
Parmaklara benzeyen yanıyım belki de…
Başına buyrukluğum ondan belki de
Yalnızlığa sığınışım,
Karanlığa koyuverişim kendimi…
Hep o vardı ömrümün türküsünde,
Lise çağında başlayan ve sonsuza değin sürecek olan,
Dilimden düşürmediğim,
Melodisi canıma can katan,
Ömrüme renk katan…
Gözü bal misali, sözü kaymak misali…
Bal kaymağımdı benim.
Yarıda kaldı türküm,
Yarıda kaldı ömrüm…
Bir yanım sende kaldı yar,
Bir yanım ölümünde kaldı.
Yaşanmadı o mesut günler değil mi?
O şen kahkahalar attığın günler!
Hatırında mı diken batmıştı eline
Yüreğimde kan akmıştı benim.
Ağlamıştın,
Yıkmıştım gözlerimin bendini bir gözyaşın için!
Bugün,
Ona benzeyenleri görmek hüzün veriyor bana,
Onun adını taşıyanları duymak,
Onun solmuş olduğu havayı solumak...
Onun toprak olduğunu bilmek
Toprağa basışıma dahi engel…
Heder olup giden bir ömrün arkasındayım
Daha nem kaldı?
İlkbaharımdı benim,
Sonbaharım oldu.
Hüzün kokan kelimelerle sesleniyorum size
Hüzün işlenmiş bir mendil sallıyorum
Kirpiklerim gözyaşlarımın yakıcılığıyla bakıyor
Tenim hicranın cımbızı ile koparılmış gibi ağırıyor
Ruhum kezzaplardan kezzap bir ayrılığın ortasında
Bir yanım uçurum, diğer yanım uçurum
Halim kötürüm.
Oysa baharımdın, dalımda çiçeğim
Peteğimde balımdın, dilimde bebeğim
Bu harabe kimin eseri?
Bu virane hangi sefil kuşun mirası?
Oysa şen şakrak bülbülümdün
Elimde açan gülümdün.
İğde kokusu geliyor yar
İğde kokusu geliyor.
İğde kokusunda hasretinin kokusu geliyor
Hasretinin kokusunda ölümünün…
Bu veda erken değil miydi?
Şimdi sen gidersen beni kim mıhlayacak bu dünyaya?
Kim tutacak beni,
Kim saracak yaramı,
Kim silecek gözyaşımı?
Kim delikanlım diyecek,
Kim diyecek,
Kim?
Ölüme meydan okumak,
Yaşamı 5 geçe,
Ölüme 5 kala!
Hüzün modundayım,
Ayrılık pis kodu.