Şiirdeki Vuslat
Sen küsme kadere bürünme kine
Arzumsun sen yine sen bir ömürsün Al bu şiirimi sar yüreğine Vuslat sefasını şiirim sürsün Ayrılık gerçekmiş bak sevmek kadar Bak kader gönderdi bizi ’belki’ye Bende bu hatıra yıllarca ağlar Yüreğin hasreti çekemez diye Tutuştur ufkumu gel yaramı deş Küllenmez bu yangın ben kül olsam da Hatıran durdukça büyür bu ateş Topraktan fazladır ateş mayamda Sen küsme kadere bürünme kine Madem yanıyorum sen artık hürsün Al bu şiirimi sar yüreğine Vuslat sefasını şiirim sürsün |
Madem yanıyorum sen artık hürsün
Al bu şiirimi sar yüreğine
Vuslat sefasını şiirim sürsün
sözün bittiği yer ; sefayı şiir sürer şair SÜRÜNÜR
Allah şifanı versin HOCAM