...GECEDEN SARKAN...Sen uyuyordun Ben yıldızlardan medet umarken Belki rengarenkti rüyaların Ya da renksiz ama sesli Her neyse ben yoktum içinde bana inat Nefeslerimde dalga dalga Koşarken kanıma Ne rüyana ne de adımlarına Konuk olamıyorum Tüm pencerelerin bensizliğe açılıyor Engel olamıyorum Sen uyuyordun Ellerimdeki boğumları sayarken gece ışığıyla Yusufcuklar uyuyordu Bir yangınlar bir de sirenler bas bas bağırırken Karıncalar uykularımı Yuvalarına taşıyordu Sen uyuyordun Desenler kopuyordu Yerli yersiz oluşuyla canımı yakıyordu Kan revan içime akarken Gözlerimden doyasıya sen bakarken Yansımalarıma isteksiz ortak olurken Hayallerimde ben istedim diye boy gösteriyordun Yine kâr olarak yalnızlık kalıyordu Sen uyuyordun Kuş tüyü yastığında Benim can çekişen yakamozlarımı Akbabalar didikliyordu Acısına düşler dayanmadı Kaçışıverdiler senden yana Çaldın acımasız çaldın da Yetmedi çaldıkların Sen uyuyordun Bense bende unuttuklarını Sence değersiz olanları Geceden sarkıtıp Sırım sırım örüyordum Sen uyuyordun Yanımda kulaç kulaç kışlar açarken Senin yamacında bahar hopluyordu Ve birden seher deldi geceyi Hatırlayıp sabah olduğunu Yüzümde kocaman bir gülümseyiş Yine düşlüyorum bakışlarının güzelliğini Kim bilir Açınca o gül bahçesi gözlerini Nasıl da gülecek çocuklukluğun dudağında Dinlenişlerinin verdiği huzurla Bilecek misin meraklardayım Sensiz kaçıncı tam alnımdan vuruluşlardayım... ASLI DEMİREL... |