...ARTIK...Ruhun uyanmalı artık Bak ben kaçıncı çölü aştım yine bu gece Kaçıncı dağdan atladım Uyuyorken sen şiltelerinde Ben okyanusları kadehlerime aldım İçimdeki volkan gözlerime buğu yaptı Ve tüm yaralarımı dağlıyor okyanusun ayakları Dudakların başkaldırmalı artık Bendeki kan kaybını durdurmalı Geçecek başka argıt kalmadı Sen huzur nedir bilirken Ben hiç dinlenmedim Kaçıncı gece yağmurundan yıldız yaralı çıktım Her yer kuş ölüsü dolu Bulutların narası sustu Aşk yudumlayamıyorum koşmaların arası Her yer satılmış yürek dolu Çarpamıyorum kapıları Kalemin susmamalı artık Topladığım dalgalar var çıkınımda Senin hakkına da ayırdım seslerini Tek başına dinlemek inan eziyet gibi O küçücük minare bile sesliyken bu denli Tabanımdan korlar ayıklamaktan sıkıldım Hem de çok acıyor bu sana amade canım Çöz dilinin düğümlerini Dökülsün kelimelerin Çöz elinin kilitlerini Özgür kalsın kalemlerin Gözlerin arınmalı artık O ihanetlerin sarhoşluğundan Ki gelmeyişin bile ihanettir sapına kadar Bilmez misin sensiz bir dakika dahi yıllar gibi yakar Bilmez misin her yer beyaz Her yer kar Ve her yer efkâr Bu soğuk Bu ayaz Bu yalnız kalmış bakışlardaki ıssızlık sözleri Nereye kadar Sessizliğin çığlıklanmalı artık Tüm seslerden feyz almalısın Martıları da duymuyor bu aymazlığın Nasıl da her seherde sil baştan bağırırlar Ki duy diye tutarım kanatlarını Canları yanar Yüzümü yaralarlar Bu çizgiler martılardan artıklar Her biri el yordamı anlatır seni bana Sen görmüyorsun ya Bakmıyorum artık aynalara... ASLI DEMİREL... |