HAYALSİZ YAŞANMIYOR
HAYALSİZ YAŞANMIYOR
Mesela diyorum bazen mesela Spartaküs’ün ardında yürüyen yüz bin köleden Biri sen olsaydın biride ben Çıplak baldırımızla aç karınlarımızla Yamalı umutlarımızla Aşkına özgürlüğün Kaybedilmiş bir savaşın ertesinde Gerilseydik çarmıha Keşke diyorum bazen keşke 17 Ekimin o kan kızılı günlerinde Moskovanın her hangi bir varoşunda bizde yürüseydik kulübelerin arasından kırk dört yıl sonra uzaya çıkacak olan ‘mujiklerin’ arasında o büyük günün şerefine bırakıp nazı yapışsaydın dudaklarıma Troyanının aşılmaz surlarına dayanmış agememnonun yenilmez ordularına Akhilleus un kara ölüm saçan kargısına hodri meydan deseydim Hektor’un omuz başında olsaydım O Troyası için ben sevdana senin Kurban olsaydım Sen Troyanın surlarından baksaydın bana Alsaydı akhilleusun uzun gölgeli kargısı tatlı canımı Sen göz yaşlarınla yıkasaydın bedenimi Küsseydin olymposa idaya Kafamı avuçlarıma gömüyorum bazen Bruno ve ben Sen ve dünya Küllerimiz engizisyonun masasını süslüyor İbreti alem oluyoruz Birimiz dünyadan başka gezegenlerde olduğu için Tanrıtanımaz sevdiğinden birimiz Keşke diyorum keşke gözlerimi her kırpışımda |
Keşke diyorum keşke gözlerimi her kırpışımda