HAYALSİZ YAŞANMIYOR
Mesela diyorum bazen mesela
Spartaküs’ün ardında yürüyen yüz bin köleden
Biri sen olsaydın biride ben
Çıplak baldırımızla aç karınlarımızla
Yamalı umutlarımızla
Aşkına özgürlüğün
Kaybedilmiş bir savaşın ertesinde
Gerilseydik çarmıha
Keşke diyorum bazen keşke
17 Ekimin o kan kızılı günlerinde
Moskovanın her hangi bir varoşunda
bizde yürüseydik kulübelerin arasından
kırk dört yıl sonra uzaya çıkacak olan ‘mujiklerin’ arasında
o büyük günün şerefine bırakıp nazı yapışsaydın dudaklarıma
Troyanının aşılmaz surlarına dayanmış agememnonun yenilmez ordularına
Akhilleus un kara ölüm saçan kargısına hodri meydan deseydim
Hektor’un omuz başında olsaydım
O Troyası için ben sevdana senin
Kurban olsaydım
Sen Troyanın surlarından baksaydın bana
Alsaydı akhilleusun uzun gölgeli kargısı tatlı canımı
Sen göz yaşlarınla yıkasaydın bedenimi
Küsseydin olymposa idaya
Kafamı avuçlarıma gömüyorum bazen
Bruno ve ben
Sen ve dünya
Küllerimiz engizisyonun masasını süslüyor
İbreti alem oluyoruz
Birimiz dünyadan başka gezegenlerde olduğu için
Tanrıtanımaz sevdiğinden birimiz
Keşke diyorum keşke gözlerimi her kırpışımda