HAYAL SOKAĞI
Gerçeğin üst geçidinden geçip hayallerin caddesine yol alıyorum
İbrem sonsuzlukta… Etrafımda ki olanları fark edemeden yok oluyor her şey Kurbanlarımın kanları camlarıma yapışmış Atlamak istiyorum arabadan; korku sarmış cansız bedenimi Direksiyon sımsıkı ellerimde İnsanlar yoklukla savaşıyor Ben ise yokluğu getiriyorum onlara Terkedilmiş bir bedenin ücra sokağında yavaşlıyor arabam Seni görüyorum sokağın sonunda Kaç diyorum Kaç kurtar kendini Hiçbir yere kıpırdamadan gülümsüyorsun ölüme Ben ise gözyaşlarımı haykırıyorum Yalvarıyorum sessizliğimde Ama çaresizlik sarmış bedenimi Her yanım kangren Her yanım ölüm kokuyor Sen ise ölüme karşı duruyorsun Araba çalışıyor,sensizliğe yol alıyor ürkek bakışlarımda Bir film şeridi gibi izliyorum umutsuzluğumu Tam her şey bitti derken Birden içimde bir ses Hey korkak, Hey kendi gölgesinden bile korkan-sen- Sıra sende ne duruyorsun Onsuz yaşamaktansa onsuz öl-diyor Cesaret sarhoşluğumdan Direksiyonu uçurum sokaklarına çeviriyorum Sen şaşkın bakışlarla bakıyorsun gözlerime son kez Ben ise yok oluşumun tadını çıkarıyorum… Kader çizgilerim yok oluyor Hayallerim,bitiş noktasını çoktan geçmiş Her şey başladığı gibi bitiyor Gözlerim sonsuzlukta kendini buluyor Ve sen,bensizlikte benimle yaşıyorsun Hayallerin sokağında….umutsuz,ağlayışlı bakışlarla |
Hey kendi gölgesinden bile korkan-sen-
Sıra sende ne duruyorsun
Onsuz yaşamaktansa onsuz öl-diyor
Hep öyle der , içindeki ve dışındaki sesler. Coşturur , kudurturlar seni. Ve direksiyonu bırakmadan çarparsın en sağlam kayaya. Ne oldu öldünmü? hayattamısın? hayır ikiside değil. Olan sana olmuştur. Hırsına öfkene kapılıp son sürate hava yastıklarıyla buluştuğun an anlamışsındır herşeyi. Ne ölmeye değer ne yaşamaya değer. Kırık kemiklerine ve ağır aksak geçen günlerine değer .
Eller serbest modda kapı açık ya da camdan yokladıysan başaşağı bir kuşbakışı, hayaller caddesine yada gerçeklik bulvarına. o zaman halin harap.Kırık kemikte kalmaz, düpedüz bir zemin. ne yürek kalır ne de cesaret coşturuculları. Dönüşü en güzel yerdir . . . En sevdiğim yoldur , akla çelme takıp beynine bedenine hükmedebildiğin ve sonucunda zafer kazanabildiğin tek yer. Şimdi kazanmanın keyfini sürmek gerek!. Bırakalım herkez kaybedişlerimizin çığırtkanlığını yapa dursun. Kazanılan en güzel emanet. hayat!.