DÜŞ
gidilmedik evler düşündüm
perdelerinde bir sıra dantel olan. çocuk sesinden yorgun düşer mi duvarlar? beklenenlerin olduğu akşamlarda yollara bin nazar bırakmak... ama hepsi sonsuzluktan olacak. ellerde zamanın mesaisi hiç işlemeyecekti, saatler hep on ikiye beş var olacaktı. düşündüm -oldurdum- sesimin asılı kaldığı fotoğraflı akşamlarda bir bir kesildi yüzüm ve arkadaşlarım. -tam da gülüyordum oysa!- kimselere soramadım , nereye gidiyoruz, diye. biri elimden tutmuştu , ben bir ev düşünmüştüm çocukluğumun eskittiği , perdelerinde bir sıra dantel olan... saatler on ikiye beş var. sabret hayat! birazdan yüreğim de uyanır. nemide--2000 |
bir bir kesildi yüzüm ve arkadaşlarım.
-tam da gülüyordum oysa!-
kimselere soramadım , nereye gidiyoruz, diye.
biri elimden tutmuştu ,
ben bir ev düşünmüştüm
çocukluğumun eskittiği ,
perdelerinde bir sıra dantel olan...
saatler on ikiye beş var.
sabret hayat!
birazdan yüreğim de uyanır.
SABRET HAYAT BEN UYANINCA BAŞLARSIN HÜZÜN KASIRGANDAKİ EGO DANSINA...
TEBRİKLER ŞAİR....