AŞIK OLDUĞUMA...

Aklın kendine ihaneti bu
Renksiz bir gökkuşağı,
Yaşamsız bir gezegen
Issız bir çalışma masasında düşünmek seni
Gönülsüz bir razı oluş, isteksiz varoluşuma

Düpedüz ihanet bu, suç.
Seni düşünmek, gözlerini
Sözsüz konuşmak gibi, rüyada.
Tersine akması zamanın bir anda.
Ve kapılış yok oluş
Yataksız, asi bir nehrin bulanık sularında.

Seni düşünmek:
Kilitlemek kendini boş bir odaya
Kendini vurması avcının, kendi silahıyla.
Umudu kesmesi aklın kendi varlığından,
Anasız, babasız bir çocuğun intikamı gibi hayattan

Seni düşünmek yapayalnız,
Ellerim göğsümde, bakınırken tavana.
Ve kilitliyken cam bir kavanoza
Seni düşünmek, bensiz,
Uykusuz rüyada.

İhanetim bu, suçum:
Sensiz bir ben olarak düşünmek kendimi.
Asi, yataksız, hırçın sularda
Kaybetmekten korkarak her şeyimi
Kansız, zamansız bir ölüm misali…