Bir günü daha harcadık seninle;
dağılan bozuk paralar misali.....
Ne sen değiştin, ne ben alıştım
her zamanki yağmurlar devam etti,
sulandı yanık izleri.
Bir ben daha tükendi,
tükenen ömür gibi.......

Susuyorum şimdi
eteklerimde nice otuz yıllar
uzanıyorum, sonsuza kadar....

Ne zaman ki bir yıldız kayar;
hatırlarsan körfezi
dinle,
çam dallarının kırılan sesini,
dökülen kozalarını topla,
ama sakın ateşe atma!
Yanmasın yüreğim gibi.....

Üzülme hiç;
bir daha ağlama, ağlatma,
gülümse,
gün gibi.


Hani olur ya,
bir gün anarsan beni
vurursa kıyıya şişenin dibi
izlerimde ince bir sızı,
gezersen zehirli geceleri
bir sigara daha düşer,
yanarsa halının son teli
ve ürkersen tıpkı eskisi gibi
bil ki;
yine de seviyorum seni
dün gibi.......

Nurhayat Nalçacı