BİR ZAMANLAR YÂR
Nisan yağmuruyla sevda yağardı,
Gönül toprağına zülfün telinden. Her sabah yüzünden güneş doğardı, Aydınlanırdık biz mah cemalinden. *** Ne zaman salınıp yollara çıksa Ardı sıra bizi odlara yaksa, Dönüp semtimize şöyle bir baksa, Miskler yayılırdı bahar yelinden. *** O zamanlar biz de kalp taşıyorduk, Bambaşkaydı dünya, biz YAŞIYORDUK! Bir küçük dereydik hep coşuyorduk, Kendi halimizde sevda selinden. *** Şimdi hayal oldu sözler nafile, Bir ben kaldım göçtü gitti kafile, Alırdı gönlümü bir çift laf ile, Ayrı düştük şimdi canan elinden. (RECEPŞEN) |