Bir gün kendinde Mona Rosa’yı bulacaksın
Ve bir gün kendi gözyaşında boğulacaksın
Bazen acılar iklimi, bazen pişmanlık denizi
Bazen de intihar olur yokluğumun izi.....


HER SEVEN KENDİ GÖZ YAŞINDA BOĞULUR ÇOK GÜZELDİ SAYGILAR...

Ne zamana değin ıssız bir sevda, kırık aynalarda
Ne zamana kadar acı bekleyişler uyandıracak volkanları
Seninde özgür bir evrenin olmalıydı yeryüzünde
Seninde uşakların su dökmeli avucuna yorgun bezirganların
Seninle sahilde yürümeliydi rüzgar
Biraz rıhtım koymalıydı, biraz dünya ve şiir

Hain kahkahalar yükselmemeli gölgelerden
Tenhalar size bakmamalı, kırılmamalı pencereler
Mum yakmalısınız romantik olsun diye karanlık
Yokluğumda keşfetmelisin özgürlüğü
Unutmasan da silinmeyen izlerimi bir ömür, her taraf deniz

‘‘ancak ölüm’’ desek de, ayrılık dudaklarında bir ölüm gibi
gelip ayıracak kalplerimizin öpüşen dudaklarını
bir daha görmeyeceğim yüzünü gözlerimde
celladınla uçurumlarda gezdireceksin ayaklarını

sonrası nedir bilir misin, tufan mı, kıyamet mi? ateş niçin?
Ne ben varım senin için dünyada, ne de sen yaşadın benim için....

duaile....

Bazen de intihar olur yokluğumun izi.....
....

evet! yokluğun ihtiyar olup izleşmesi....
aman Allahım! bune tabir?

yağmurdan sonra büyürmüş başak
meyveler sabırla olgunlaşırmış
mona rosa! bir gün gözlerimin ta içine bak
anlarsın ölüler niçin yaşarmış
yağmurdan sonra büyürmüş başak

yine duygulandım...bir daha yazılarınızı okumasam mı ne yapsam:)
bu kadar sancıya dayanıklı değilim...

dua ile. başarılar