Bence yaptığından utanan kişi
Ne beni çağırsın, ne kendi gelsin!
Aşkın ne zamanı, ne de var yaşı
Ne bana "bil" desin, ne kendi bilsin!

Yeter ki; üzülme benim yüzümden
Gerisi mi? Boş ver, aldırma sakın.
Alınma nazımdan, küsme sözümden
Zemheri gülünü soldurma sakın.

İki el bağrımda çaresiz iken,
Dal gibi tutmalı, tutulmalıydın...
Yüreğim kuruyup çoraklaşırken,
Yar gibi sarmalı, sarılmalıydın...

Bugün olmasa da yarın, ilerde
Darılsan da canın sağ olsun senin.
Kar bahara küsmüş zemherilerde
Sinen ki; gül açan bağ olsun senin.

Geç gördüm gerçeği kusura bakma
Bir elimde kalem, seni yazarım
Beni yakıyorsun kendini yakma!
Güzelliği aklım almaz, bozarım!

Artık Kaleli’nin dağları kardır
Her mevsim başında duman eksilmez
Tepesi sevdadır, eteği yârdır
Bilin ki dilinden aman eksilmez

Zülfikar Yapar Kaleli