BüyüdükAnamızın kınalı parmaklarıyla ördüğü Çocukluğumuz küçük geliyor hayata Çığlıklar atıyor içimizde biçare sessiz Büyüdük! Kof kabuk, viran içimiz Yıldızlara ad koyduk dilimizin dönmediği Nerede isimsiz yıldızlar nerede perileri Kaybettik rüyalarımızı kesildik uykulardan Tülden kanatlar süslemiyor artık gecemizi Uçurmalar mı vefasız biz mi vefasızdık Terk etmiş gökyüzünü sevgilileri Çocukluğumuz mu yoksa ipleri kopan Tutunamıyoruz hayata kestik ellerimizi |
Büyüdük! Kof kabuk, viran içimiz
.......
çok haklı şair
büyüdükçe insani saflılğımzı yitiriyoruz
..
saygılar