beygirime bindim de, geziyordum ormanda,
eski günler aklıma geliverdi o anda...
hani kırkbeş yıl önce, altında şu meşenin,
yarimle kol kolaydık, haddi yoktu neşenin!
ıslık çaldığım dere, davar güttüğüm yamaç,
gözüm hicran deryası, gönlüm anılara aç!
küllü tepe çok dikti, zorlardı irademi;
şu kayanın yanına sererdim seccademi!
bir de dedemden kalma, kara martinim vardı,
omuzumda o varken, orman çakala dardı!
sesim de çok güzeldi, kuvvetliydi, yanıktı.
gazel söyleyişime, bütün kızlar tanıktı;
sesim mi, saçlarım mı, görünüşüm mü neydi,
köyün tüm güzelleri, peşimde pervaneydi,
heyecan sona erdi, kaçırdım fadime’yi
onunla birleştirdim, hayat-ı güzideyi...
........
şimdi ne fadime var, ne orman kaldı aslan,
otur da hayale dal, eski günlerini an!

yetmiş yıl, yetmiş saat, yetmiş saniye şimdi,
demek beni yaşatan, ırahmetlik eşimdi!