Kadınım

Seni anlatmak için sözcüklerle oynayamam, yetersiz kalır
Kumlara adını yazamam ,fırtına siler
Seni sevdim diye kadere kızamam,ışığım söner eririm
Ben bu kadar severken
Ömrüme bir virgüllük fasıla kadar yakın değilsin
Seni unutamazsam
Güneş avucuma değer ay kurur!

Kadınım
Damarlarımda sevdanın izi kaldı
Sûretime bakışlarının gölgesi düştü
Senden gayrı bütün adreslerimi iptal ettim
Gidecek yerim yok
Sığınabilecek bir kalp yok
Yürüdüğüm yollarda ayak izlerin kaldı
Yürüyemiyorum korkuyorum gölgemden
İzlerine değecek diye

Kadınım
Yıllarıma senin nakaratın bulaşmış
Kulaklarımda silik sesin kalmış
Aldığım hava nefesime çamur gibi saklanıyor
Saklasam ateşe dolanacağım
Söylesem itiraf olacak
Ömrüm seninle helak oldu
Ve ben anladım ki günaha bulaşmış kalbim
Hiçbir zaman ve kimse tarafından sevilmeyecek

Artık yoksun ya
İçimde senli konuşamadıklarım
Sensiz soğuk gecelerde yangınlarım
Avuçlarımda sevdanın izleri kaldı
Şimdi konuşamadıklarımı hangi rüzgara söyleyeceğim?
İzlerini hangi çağa devireceğim?
Şimdi ben nasıl omuzlarım dik yürüyebileceğim
Günahlarımın utancı ile kime bakacağım?

Bana beni unut deme
Bütün renklerimi kurşuna diz deme
Zamanın herhangi bir hecesinde,
Nefessiz ağlasanda duvarında sil beni
Deme
Sana kanayan bu yürekle başkasını sev/deme!!!