YALNIZLIĞINA MEKTUP
Selam sana,
Beni yalnızlığa terk eden sevgili, Artık bütün zorluklar, Sen gittikten sonra başladı, Eskisi gibi değil her şey Ne ütülü pantolon giyiyor, Ne tıraş oluyor. Ne de saçlarımı tarıyorum. Aynaya baktığım her an, Bir kez daha kopuyorum Hayatımdan, kendimden. Sulayamadım eskisi gibi, Saksıdaki çiçekleri, Yürümüyorum artık. Ev arası, çay bahçesi. Bakmıyorum denize karşı, Ne ilgilendiriyor beni, Gecenin yıldızları, Ne de göz yaşlarıma karışan, Yağmurun yağışı, Sanki dertlerimi ilmikliyor ağında, Sandaldaki ihtiyar balıkçı, Düşünüyorum da, Her şeyim senin varlığınla düzeldi, Seninle hayat bulmuştu. Garipliğim, mahzunluğum. Şimdi ise bana eşlik eden, Bir yalnızlık senfonisi, Kim paylaşır, Kederlerimi, sevinçlerimi, Açlığımı, Yahut bir parça ekmeğimi, Kim siler gözümdeki yaşları, Kim tutar boş kalan ellerimi, Her şey sen gittiğinde başladı, Bir kere daha öğrendim. Hayatın acımasızlığını, Söyle ey sevdiğim! Bize böylesi reva mıydı? Dinlediğin o şarkıyı, Son okuduğun kitabı, Sana dair; Yarım kalan ne varsa, Hayat gibi devam ettim. Eskisi gibi değil her şey, Ayrılığın zorluğunu sen, Sensizliği de ben iyi biliyorum. Hoşça kal… Seni seviyorum. ALİ ELBEYİ |