gökten düştü bir ELmA kiMin ŞAnsınA...(bana değil eminim)neydi , alabildiğine yol alan, kıyamadığım yüreğini,yormadan. cam kırıklarından, hala ağlayanda, yorulanda , hatta can çekişende ; benim bağrım olsun... hani şu elimde tuttuğum , aşk diye diye gezdirdiğim işe yaramaz kırmızı. oysa ; yanlızlıktı sen öncesi ve sen sonrası olmadı zaten ortası... ne cesaret nede kırık gül dallarına asılmış yürekler... coşkun özlendi. sulara dökülen nefes nefes bahar. birde bakmışsın gerçek olan masallar... avunan, sana baktıkça, kaçak gözlerini kuytuda yakalayan sadece dünyanın sonunu kahverengilerinde ölüm sayan , hiçlik dönencesinde ağıtlar yakan gözlerim , ağla.... ay’ın karasına düşerken yüzü açılmamış duvaklar, kapatın açılmasın yarınsız umutlar bak yine dul kalacaklar... yalvarırım , maviler yeni mavilenenler, küf kokulu grileri at rüyalarından. bırak bestelesin gönlümün ritmi sesinle, sevginle... çek deme yüreğinden ellerimi geldiğinde alıp gideceksin benide sığıntı bu kapılar ardından delikızınsaçmasıydı yine... yirmibeşmayısikibindokuz |
gerçek olan masallar...
...
Hangisi deli kız?
Şiir güzel. Saçmalık ta değil. Ben beğendim. Sevgi ve selamlar.