AVUÇLARDAN DÖKÜLEN AMİNLERBahanesi Hazırdı belki Yaşamak denilen Kısacık an ların. Havalanan bir kuşun Delişmen kanadından İntihara meyilli Dökülüşüydü Umutların … Ay tutulmalarında Olmazlara amin deyişlerde kaldı Göğe açılmış ellerimiz… Delilik miydi aşk Yakası bağrı açılmamış Sorgulara maruz. Beyaz yol çizgisi kadar ak, Kara katran boyunca sahi.. Vurulmuş dünler , Eşlik ediyor Sırtını dönüp adımına… Yaralı alışılmıyor, Kanıyor . Ne tuz ,nede kül Basılmıyor açık yaraya… Hırsından deviriyor Günlerce ,aylarca Nefesi anason kokulu Geceleri … An ları yamalayıp Geceler uzundur üşüme deyip Örttüğünüz Mantık mecidiyesini Parçalayıp atıyor Gönülümün sarhoş deli sesi… Saldırıp arsızca ; Beter ,giden ve gelenler, Damdan düşüp , Düşen getirilirse karşıma Bilmezden gelirse yinede ; Acıları , Salıyorum üzerlerine, Ayaklarına . Aç ,gözü dönmüş Kara yün yumaklarını…. Yiyorlar ruhuma saldıranları… Yakalardan silkeleyip Korku flimlerinden fırlarcasına. Ne ıssızlığı nede sesliği kalıyor ortalığın… Karanlıktan ,kıyamete uzanıyor An lar ve boş aminler. Göğe açılan umut Parmak aralarından dökülüyor Ulu orta ayak altına ikibindokuzmayısyirmiüç delikızım |
nede mesnetsiz aleniyetleriyle gelenler..
an'larda yitirdik biz kiralanmış umutları..
deliceydi yine:))