Hayat yorgun bir yolculuk oldu artık
Dinlenmeye bile vakit vermiyor zaman
Acılar çepeçevre sarmış etrafımızı
Ve bunlar için ağlıyor her insan.

Her şey ve herkes bıkkın bir halde
Vaziyet-i halimiz adeta harap
Çığlık atsak olmaz ki bir duyan
Koca kalabalıklarda bile ne kadar yalnız insan.

Ömür uzun,nefesler sayılı,ölüm yakın
İmtihandan imtihana sokuyor bizi hayat
Yenilgiler alıyor ve kayıtsızca kabulleniyoruz
Hayat sahnesinde sadece bir oyuncudur insan.

Ya ayrı kalıyoruz birbirimizden ya da kavuşuyoruz
Aradaki dağlara inat sevgimiz için savaşıyoruz
Ölüm ayırıyor sevenleri ya da yollar
Özlemle kıvranıp ne kadar aciz kalıyor insan

Yaşam kavgası içinde unutuyoruz bir şeyleri
Dostlar.sevdalar eski fotoğraflarda kalmış
Herkes ayrı bir dert kazanı olmuş
Gözlerde yaşı donmuş.vurdumduymaz olmuş insan.

Sadece iş,sadece para ve sadece ufak zevkler
Maddiyat kuşatmış her yeri,maneviyat yalan
Tutkuları için yaşayanlar çok eskide kalmış
Sadece yaşamak için yaşıyor insan.

Ne desem,ne yazsam boş artık
Böyle giderse düzelmez bu bozuk düzen
Ama bir gün özüne dönecek herkes
Bu dünyanın boş olduğunu ölünce görecek insan…

---HAMUŞ---