Tenime işleyen haykırış
Karanlık geceme
Çığlık gibi düştüğünde Bir dokunuşla bin dokunuş ötesi Özlemim oldun Dokunabildiğimde yüreğine Her süzülüş bir buseydi Dokunduğumda gözlerine Tenime işleyen haykırış Uç zamanda sıcak saatlere sığarken Yalnız değildim içimde Sen vardın Sen olacaktın gecelerimde Seninle uyumak Sonrada uyanmak seninle Hep böyle olsun isterken Gün ağartısında Bir buse bıraktım yastığına Ilık ve nemli Her sarılışında Olmasam da dokunabilmen adına Mehmet Düpel – 27.01.2009 İstanbul |